روز دانشجو...

با سلام و ضمن تبریکات فراوان خدمت تمامی دانشجویان باید بگم که این روز واقعا روز خوبی بود و یه جوری میشه گفت روز وفور نعمت در دانشگاه..از همایش گرفته تا بسته های حاوی پذیرایی و ناهار مفصل.....تازه امروز برفم بارید کلی کیف کردیم فقط خسته ام و برای فردا تدریس فارسی دارم واسه همین نمیتونم ادامه بدم عکس هارو میذارم تا این روز خوب از یادم نره و زودی بخوابم خسته ام......

                                                 

                                              

                                                  

                                               

                                            

                                          

احوال این روز هام...

واااای هنوز به روش استاد های اینجا عادت نکردم چقدرررررررر کار عملی آخه؟نه اینکه تنبل و مخالف کار و درس باشم هااااا ولی انجام دادن کارهایی که میدونم به دردم نمیخوره برام سخته مخصوصا اینکه از این ترم کارورزی  میرم  و به عینه میبینم که خیلی از این کارا بی فایده اسمعلم شدم فقط محیط واقعی می خواد و بس

ولی خوب من با همه ی این سختی ها کنار میام و الان مشغول نوشتن محتوا برای آموزش مفهوم ضرب هستماینجا کلا خیلی یکنواخت شدم شدیدا در تلاشم از این یکنواختی بیرون بیام  (نمیای عزیزم تلاش نکنا^{ینجا طلسم شده اس})داخل پرانتز رو دوست عزیزم نوشتن ولی خوب من با کمال احترام نقض میکنم.درست میشه شاد باشیم... این وضع الانم...

                                                                                                          

راستی اینم از اولین برگه ی امتحانی که  تصحیح کردم..

                                                                                                          

ترم چهار یه جور دیگه شرو شد...

دکتر وین دایر میگوید:دنیا مانند پژواک اعمال و خواسته های ماست . اگر به جهان بگویی :"سهم منو بده ..." دنیا مانند پژواکی که از کوه بر می گردد ، به تو خواهد گفت :"سهم منو بده ..." و تو در کشمکش با دنیا دچار جنگ اعصاب میشوی . اما اگر به دنیا بگویی :"چه خدمتی برایتان انجام دهم؟..."دنیا هم به تو می گوید:"چه خدمتی برایتان انجام دهم؟..."

عزیزان سلام...بعد از مدت ها غیبت نمی دونم از کجا باید شرو کنم . تو این مدت که نبودم خیلی از اتفاقات خوب و بدی افتاده که از نوشتن همه ی آن ها عاجزم . یک مدتی هم به فکر این بودم که وبلاگ رو همین جا خاتمه بدم ولی لطف شما عزیزان شرمسارم کرد و با یک دنیا معذرت برگشتم که ادامه بدم  ولی راستش رو بخواین احساس میکنم دانشجو بودنم در همان سه ترم اول خلاصه شد چون از این ترم دیگر انتقالی گرفته ام و دانشگاه برایم مثل مدرسه شده است. با اینکه از بودن در کنار خانواده ام بی نهایت خوشحالم و از آن همه سختی غربت راحت شده ام اما آن همه خاطراتی که زاییده ی سختی ها و مستقل بودن ها بود همیشه در ذهنم خواهد ماند. روز های سختی که شیرین گذشت....

همانطور که میدونید اهل زیاد نوشتن نیستم پس فعلا تا همین جا کافیه دوستدار همه ی شما هستم و از وجودتون خرسندم. ولی با شناختی که ازم دارید خوب میدونید که اهل این افسرده بازی ها نیستم و باز هم چند مورد از عکس های خوشمزه این ترم را برایتان آماده کرده ام.خخخخخخ

اول از همه تاوا کبابی و آبگوشت سنتی مخصووووووص

                                                                                                       

                                                                                                     

و کافی شاپ هامون...

                                                                                                  

رااااستی اینا یادم رفته بود بگم که با دوستم دوتایی انتقالیمون جور شده و از این بابت خوشحالم که باز هم با همیم و اینکههههه از این ترم کارورزی هامم شرو شده

                                                                                              

در آخر حرفی که خواستم آخر بگم که اولش با غم و غصه شرو نشه اینکه بسیاااار بسیااار ناراحتم از اتفاقاتی که در آخر ماه صفر افتاد به خصوص از حادثه ی قطار و از خدای منان صبر بزرگی رو بر بازماندگان این مسافران بهشت خواستارم.و تسلیت میگم سالروز رحلت پیامبر اکرم(ص)  و شهادت امام حسن مجتبی (ع) و امام رضا (ع) رو  و امیدوارم که ان شا الله ماه ربیع الاول ماهی پر از شادی و برکت بر شیعیان داغ دیده باشه.در پناه حق